Öncelikle OTİZM de görülen konuşma problemi, Konuşma Apraksisinden bahsedelim.

APRAKSİ, kısaca duyduğunu anlama ama anladığını ifade edememeye denir.  Çocuğa mesela ‘Anne de bana!’ dediğinizde, çocuk söylediğinizi anlar, söylemek/yapmak da ister fakat beyninde proses edip söyleyemez.

Çocuğun konuşmasında olduğu gibi hareketlerinde de apraksisi olabilir. Örneğin apraksisi olan Otizm’li bir çocuğa ‘Ayakkabını Bağla’ ya da ‘Elini bay bay yapmak için salla’ dediğinizde  yapmak ister ama nasıl yapacağını bilemez. Bazen hareketleri başlattığınızda kendileri hareketi devam ettirebilir.

Apraksisi olan çocuklarımızda anlama- alıcı dil, ifade etme- verici dile göre çok daha iyidir.

Konuşma apraksisi, otizmi olan çocuklarımızda görülen bir problemdir, fakat APRAKSİ hiçbir hastalığa bağlı olmaksızın kendi başına da görülebilir.

Bazı çocuklarımız şarkı söyleyebildiği halde konuşamazlar. Çünkü beyindeki konuşma bölgesi ile şarkı söyleme bölgesi farklıdır.

‘Bilinci yerinde, anlaması normal ya da normale yakın bir çocuğun normal kas tonusu ve koordinasyonu olmasına rağmen, amaca yönelik- istemli hareketleri yerine getirememesine apraksi diyoruz.  Örneğin konuşma apraksisi olan çocuğa bir sesi, bir kelimeyi söyle ya da yaşça biraz daha büyük (ya da seviye olarak biraz daha ileride bir çocuğa) bir olayı anlat dediğinizde sizi anlar, kelimeyi söylemek yada olayı anlatmak ister ama anlatamaz, söylenilen kelimeyi taklit edemez. Çünkü konuşma için gerekli motor planlamayı ve ses üretimini yapamaz.  Bu durum çocukta bulunan apraksi seviyesine göre değişiklik gösterir.